O ölmemişti esasen,geride bıraktığı aşk için uzun bir yolculuğa çıkmıştı, sonsuz bir yolculuğa. Geride kalan aşkları ise acıya boğulmuştu, suçluluk duygularını yüreklerinde öğüteceklerdi sonsuza kadar. Belki de onlar vicdanlarını muhakeme ederek geriye kalan hayatlarını nasıl sürdüreceklerinin korkusu içinde yaşayacaklardı. Belki de adaletin tecellisine katlanıp hiç akıllarına gelmeyen bir yaşama sürükleneceklerdi.Kadınların intikamı sessiz olur!

Gizli olan,doğal” olana yönelik tutkunun gerisinde çok daha önemli bir yöneliş var; o da “Aykırı dünyayla ilişkiler” büyüsünün hem dünyevi hem de ruhsal alanlara egemen olduğu bir çağın esrarına dönmek.”Tarif edilemez” olanı tarif edebilmek için sık sık simgesel bir dile başvuruyor olmamız, insanoğlunun bilinçdışı eğitiminin göstergesidir.Öyle olaylar vardır ki, her ne kadar biz onları bilinçli olarak hatırlayamasak da, bir biçimde sezgi, “derin düşünce” ya da rüya anlarında bilinç altında yeniden yüzeye çıkabilir.Gündüz ile gecenin birbirinin yerini almasının, insanın fiziksel varoluşu üzerinde bir etkisi vardır. Gece olunca dünya uyur, zihinde rüya tecrübesinin alanına dalar. Uyandığımızda kuşku insana yolculuğu boyunca eşlik eden “o titrek ışık” bize gerçeğin kararsızlığını gösterebilir; o zaman rüyalar daha da gerçek görünmeye başlar.Dünden bugüne yaygın inancımıza göre, ne kadar çok bastırırsak o kadar çok arzularız, özellikle de söz konusu olan “kötülük” ise
.

Sevmek… Çok sevmenin bedeli ihanetle mi ödüllendirilmeliydi? Çok sevmek ona göre suç muydu? Nerede hata yapmıştı? İnanmak, güvenmekti onunkisi sadece. Limitsiz sevmek ve güvenmek… Canından çok değer verdiği, canım dediği iki insanın açtığı yaranın dayanamayacak duruma getirmesiyle, üstüne cullandığı kara bulutlar bir türlü çekilmiyordu kaderinin üstünden. Ya kendini yok etmeliydi ya da ona ihanet edenleri. Canından çok sevdiği iki insanın ona oynadığı entrikaları kaldıramayacaktı artık. Yolun sonu gözükmüyordu onun için ama onlardan da vazgeçmeyi beceremiyordu bir türlü.

ÇOK YAKINDA AŞK VE ACI ROMANIM ÇIKMAKTADIR.

Ahmet, zengin bir iş adamının oğludur, fakat hayatı berbat bir şekilde devam eder.  Eğlenceler, kadınlar ve içkili ortamlarda süren yaşamı bataklığa sürüklenirken yaptığı kaza sonucu tanıştığı Behice ile düzene girmeye başlar ve Behice’ye deliler gibi âşık olur.  Muhteşem bir şekilde gitmekte olan aşkı geçmişinde yaptığı acımasız davranışlarından dolayı sendeler,  Behice’yi bir anda kaybeder ve onu aramakla uğraşır. Hayatın acımasızlığı peşini bırakmayacaktır. Gururu yerlerde sürünürken Behice’nin ona dönmesini sevinçle karşılar, fakat içinde bulunduğu durumdan dolayı Behice’yi kabul etmeyecektir. O muhteşem aşkları ne onu ne de Behice’yi mutlu edecektir. Birbirlerini sonsuz aşkla sevdiklerini bilmelerine rağmen ikisini de ölüme sürükleyen aşkın rengi bu defa pembe değildir, acımsı bir renk almıştır.

“…O insanları ölüme gönderemezdim. Seni düşündüm. İçinde ya sen varsan? Ölmeni istemiyorum Nazlı. İÇİMDEKİ SEN… İçimdeki seni bir bilsen… Bunu bilemezsin tabii, çünkü bir ben kadar sevmediğini düşünüyorum. Ben kadar sevebilseydin İÇİMDEKİ SENİ anlardın”
“Yanılıyorsun Mişa. Evet, ilk günlerde senden çok korkuyor, senden nasıl kurtulacağımı düşünüyordum ama şimdi… Şimdi öyle değil. Seni kaybetmekten korkuyorum. Vampir olmana rağmen sensiz bu hayatın geçmeyeceğini düşünüyorum. Bu yaşıma kadar birkaç sevgilim oldu ama hepsi de aldattı ve de terk ettiler. Senin bana duyduğun ilgi, sevgi, korumacı tavrını hiçbir insanda göremedim. Asıl sen benim içimde farklı bir varlıksın. İÇİMDEKİ SEN sıcak bir havada esen yel gibisin. Mevlana’nın sözlerini okudukça önce Allah’ı sonra seni düşünüyorum. Bu ben miyim, diye düşündüğümde, ne olursa olsun bir daha bu anı yakalayamayacağımı biliyorum ve yaşabileceğim her anı seninle yaşamalıyım, diye düşünüyorum. Seni ancak benim elimden ölüm alabilir Mişa…”